تقریباً نیمی از تقاضای جهانی خوراک ایلمنیت از طرف چین است که در واحدهای تولیدی سولفات چینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. گذار کشور چین از تولید با فناوری سولفات به سمت کلراید در کوتاه مدت میسر به نظر نمی‌رسد.
روند حرکت تقاضا به سمت خوراک با گریدهای بالاتر دی اکسید تیتانیوم است و از طرفی فرآیند کلراید مورد توجه بیشتر قرار گرفته است. دلیل این امر هزینه‌های کمتر ناشی از مدیریت پسماند و مسائل محیط زیستی است. در نمودار زیر تغییرات روند تقاضای خوراک، در دو بازه ده ساله مقایسه می‌شود. ابتدا در بازه 2000 الی 2010 ، که چین با تقاضای بالا در صنعت حضور دارد و البته بیشتر واحدها از نوع سولفات و خوراک آنها با گرید پایین‌تر است ولی این روند در حال تغییر است. در بازه سال‌های 2010 تا 2020 پیش‌بینی می‌شود با نرخ رشدی در حدود 4.1 درصد که بالاتر از نرخ رشد ده‌ساله قبل از آن (3.3 درصد) است، مصرف خوراک با گرید بالا افزایش یابد و بیشتر خوراک از خوراک‌های با گرید بالا تأمین شود.
بهره‌برداری از ظرفیت یک واحد تولید رنگدانه، همانند تقاضای رنگدانه، به میزان تولیدات صنعتی و روندهای تولید ناخالص داخلی کشورهای دنیا مربوط است. نرخ بهره‌برداری از ظرفیت در میان سال‌های 2009 تا 2012 در اثر بحران اقتصادی دنیا و در نتیجه آن کاهش تقاضای رنگدانه مقدار قابل‌توجهی کاهش یافت. از طرفی این کاهش تقاضا باعث پر شدن انبارهای رنگدانه و خوراک به دلیل ظرفیت بیش از تقاضا شده است. در نیمه دوم سال‌های 2012 و اوایل 2013، کاهش تقاضای رنگدانه و افزایش غیرعادی سطح انبار رنگدانه‌ها باعث کاهش نرخ بهره‌برداری از ظرفیت واحدها گردید. این نرخ به 65 الی 75 درصد رسید، درحالی که نرخ معمول آن برای یک واحد تولید حدود 80 الی 90 درصد است. علاوه بر حرکت واحدها به سمت خوراک با گرید پایین در این دوره، دسترسی و قیمت پایین خوراک با گرید پایین هم به عنوان یک مانع برای استفاده از خوراک با گرید بالا، مانند روتیل و روتیل سنتزی، بوده است.
